سبک کلاسیک که در دوره رنسانس ایتالیا به معماری وارد شد و منبع الهام آن معماری روم و یونان باستان بود اما سبک کلاسیک از اواسط قرن هجدهم به شکل معماری نئوکلاسیک در آمد که در واقع واکنشی بود به افراط و تزیینات سبک روکوکو در اروپا که از حدود سال ۱۷۳۰ رایج شده بود . سبک نئوکلاسیک نیز بر ویژگی هایی چون تقارن، تناسب، هندسه و نظم تاکید داشت. در واقع به نوعی سبک نئوکلاسیک علاوهبر برخورداری از پیچیدگیها و ظرافت خاص سبک کلاسیک، از معیارهای سادگی سبک مدرن نیز بهره برده است. در سبک نئو کلاسیک، تزئینات کاهش یافته و سعی در وسعت بخشیدن به فضا و ایجاد تمایز با فضای پر تزئین و شلوغ سبک کلاسیک کرده است. نئوکلاسیک در طول قرن های ۱۸ و ۱۹، خصوصا در اروپای مرکزی، بریتانیا و ایالات متحده و همچنین آمریکای لاتین به اوج شکوفایی خود رسید.
متریال اصلی سبک نئوکلاسیک چون کلاسیک چوب و سنگ است اما تفاوت آن با سبک گلاسیک در طرح و جزئیات استفاده از آن است که سعی میشود در طرح های ساده تر و کم تزئینات استفاده شود.
در کنار رنگهای صدفی، طوسی و کرم از طلایی، نقرهای، قهوهای، عنابی و سبز یشمی و سورمهای همچنین از رنگهای مدرنتری مانند خردلی، برنزی و لاجوردی استفاده میشود. اما اغلب طرح ها از کنتراست و تضاد پایینی برخوردارند، و برای تاکید بر برخی از عناصر طراحی، از مشکی، نقره ای یا طلایی استفاده میشود.



کلیت مبلمان نئوکلاسیک، ساده و متقارن هستند و ممکن است در قسمتهایی از بدنه آنها تزیینات یا نقوش ظریف مشاهده شود. انواع لوستر نئوکلاسیک نیز از ترکیب فلز و شیشه تهیه میشوند و معمولا پارچه استفاده شده برای روکش مبلمان نئوکلاسیک از جنس پنبه و کتان است و برخلاف سبک کلاسیک از پارچههایی ساده تر و کم طرح و نگارتر استفاده میشود تا تعادل و لطافت سبک نئوکلاسیک حفظ شود. برخلاف سبک کلاسیک، برای طراحی سبک نئوکلاسیک از پردههای پر نقشونگار با یالانهای بلند استفاده نمیشود. در واقع برای بهرهمندی از نور خورشید، از پردههایی ساده، نازک و ظریف استفاده میشود.



ویژگی های اصلی:
- حجم های بزرگ مقیاس
- اشکال هندسی ساده
- ستون های دراماتیک
- جزئیات یونانی یا رومی دوریک
- تاکید بر خطوط افقی و عمودی
- مبلمان و آثار هنری بی زمان
- چیدمان متقارن و عناصر تزئینی هندسی
- چیدمان های باز با مبلمان گزینشی، با اندکی تکیه بر اصول مدرن
- پنجره ها و آینه های بزرگ برای ورود نور به فضا


